นางร้ายที่จับฉลากได้บทนางเอก

หิมะโปรยปรายละอองสีขาวปลิวกระจายไปทั่ว  ช่างเป็นภาพที่งดงามยิ่งนัก กลีบดอกเหมยร่วงหล่นกระจายเต็มพื้น เฟิ่งหว่านหนิงยื่นมือเรียวรับละอองหิมะที่โปรยลงมาช้า ดวงตากลมหม่นเศร้าเมื่อคิดถึงเรื่องราวที่ผ่านมา  เดิมทีเจ้าของร่างนี้ช่างเป็นสตรีที่งดงามทั้งภายนอกและภายใน แต่เป็นคนดีแล้วอย่างไร ถ้าไม่ทันเล่ห์เหลี่ยมผู้อื่นมันจะไปมีค่าอะไร  เปรียบดั่งว่า คนดีกับคนโง่มีแค่เส้นบางๆกั้นไว้เท่านั้นเอง  ตัวเองต้องมาตกตายเพราะความเชื่อใจในตัวสหายที่ตีสองหน้าแกล้งทำดี แสร้งเป็นห่วงเป็นใยที่ไหนได้คอยถือมีดคอยเสียบอยู่ข้างหลัง
หว่านหนิงเอ๋ยหว่านหนิงช่างเป็นสตรีที่น่าสงสารเสียจริงในภพชาตินี้  ผิดกับหว่านหนิงที่เข้ามาสวมร่างแทนในตอนนี้  แม้จะมีชื่อแซ่เดียวกันแต่ หว่านหนิงคนนี้หาใช่คนในภพนี้ เดิมทีนางรับราชการเป็นตำรวจหญิงจีนซึ่งต้องเก่งด้านการต่อสู้ การฟันดาบ ขี่ม้า ยิงธนูและที่สำคัญการยิงปืน แต่ตอนนี้ยิงปืนคงไม่ต้องใช้แล้วกระมัง

เกือบเดือนที่นางเข้ามาอาศัยอยู่ในร่างนี้และต้องยอมรับสภาพว่าตัวเองไม่สามารถกลับไปในโลกเดิม  เฟิ่งหว่านหนิงตายเพราะตรอมใจส่วนหว่านหนิงคนนี้นะหรือนางตายเพราะหัวใจวายเฉียบพลัน  ตายแบบไม่ได้สั่งลาใครเลยสักคน ตายโดยไม่มีแฟนนี่สิมันน่าเจ็บใจก็ตรงนี้   แถมอีกหน่อยภพชาตินี้นางโดนแย่งคู่หมั้นแบบหน้าด้านๆไม่ใช่ใครที่ไหน สหายที่แสนรู้ใจแอบหลับนอนลับหลังนางจนท้องโต ใครจะไม่ช้ำใจกัน

“คุณหนูเจ้าคะ  นายท่านให้ไปพบที่เรือนหลักเจ้าค่ะ”เสี่ยวเหมยสาวใช้คนสนิทมองดูคุณหนูของนางด้วยความสงสาร แม้จะงดงามปานล่มเมือง จิตใจดีถึงเพียงนี้ยังมิวายโดนทำร้ายจิตใจ นางเองอยากให้คุณหนูของนางร้ายกาจบ้าง ตอบโต้สหายชั่วอย่างคุณหนูเมิ่งจิ่วอิง แต่ก็ต้องจนใจคุณหนูของนางกลับจะขอถอนหมั้นเพราะทนไม่ได้ที่โดนหยามศักดิ์ศรี

“ขอบใจเสี่ยวเหมย ข้ามีเรื่องจะคุยกับท่านพ่อพอดี”  เห็นทีงานนนี้นางจะขาดทุนไม่ได้  กรรมใดที่มันทำกับเฟิ่งหว่านหนิงคนก่อนนางจะคิดบัญชีคืนให้หมด  ในเมื่อเป็นคนดีไม่ชอบกันนางก็จะเป็นร้ายๆในแบบที่นางต้องการ ริมฝีปากอิ่มเหยียดยิ้มด้วยความชิงชังผู้คนที่ทำให้เจ้าของร่างนี้ชอกช้ำใจ  นางจะเอาคืนพวกมันให้หมด อย่าหวังว่าจะอยู่กันอย่างมีความสุข

สองขาเรียวก้าวเดินตามเส้นทางของจวน ที่ปกคลุมไปด้วยหิมะ เฟิ่งหว่านหนิงเดินรีบเดินไปที่เรือนหลักเพื่อพบบิดา  นางสวมเสื้อคลุมขนจิ้งจอกสีขาวเพื่อให้ความอบอุ่น ใบหน้างามหวานล้ำ ดวงตากลมโตสดใสทำให้คนที่นั่งคอยอยู่กับบิดานางถึงกับตกตะลึงในความงามของนาง  หากแม้นว่านางมีหางโผล่ออกมาด้านหลังแล้วบอกว่านางคือนางจิ้งจอกเขาก็คงจะเชื่อ

“ลูกคาระวะท่านพ่อเจ้าค่ะ”ร่างงามยอบกายคำนับบิดา สายตาของนางปะทะกับดวงตาคมที่จ้องมองนางอยู่ในตอนนี้ด้วยความสงสัย บุรุษผู้นี้เป็นใครกัน และอีกคนที่จ้องมองนางด้วยความรู้สึกเหมือนคนสำนึกผิด คงไม่แคล้วเป็นคู่หมั้นเก่านาง

“หนิงเออร์ นี่คือชินอ๋องเฉินหมิงเย่ว”หวังโจวฮ่าวแนะนำบุรุษที่นางสงสัยให้ได้รับรู้  ส่วนอีกคนแล้วแต่นางจะพิจารณาว่าจะสานต่อความสัมพันธ์ต่อหรือไม เรื่องนี้บิดาเช่นเขาไม่อยากบังคับจิตใจของนาง  บุตรสาวของเขาจิตใจดีเกินไปดีจนกลายเป็นคนโง่

สองสายตาประสานกัน หวังหว่านหนิงหาได้เขินอายต่อบุรุษตรงหน้าไม่  นางยอมรับว่าบุรุษตรงหน้าหล่อเหลายิ่งนัก คิ้มคมเข้มทรงกระบี่ ดวงตาดอกท้อแต่มีประกายคมดุ จมูกโด่งเป็นสัน ปากหนาได้รูป สันกรามคมชัด พูดง่ายๆเบ้าหน้าฟ้าประทานแบบไม่ต้องพึ่งหมอศัลยกรรม  ดีนะนางมีภูมิต้านทานคนหล่อจากบรรดาพระเอกซีรี่ย์แถวหน้าทั้งหลาย  ส่วนบุรุษข้างๆแม้จะหล่อเหลาแต่ก็ดูแบบจืดชืดไปเลยเมื่อเปรียบเทียบกันคนข้างๆ

เฉินหมิงเย่วมองสตรีตรงหน้า หวังหว่านหนิงเป็นสตรีงดงามสะคราญโฉม เก่งทั้งศาสตร์และศิลป์ทั้งสี่ เป็นสตรีอันดับหนึ่งที่ใครๆต่างก็หมายปองนาง แต่ติดตรงที่ว่านางได้หมั้นหมายกับอวี้เจียงเหว่ยบุตรชายเสนาบดีกรมคลัง ทำให้คุณชายหลายคนต่างผิดหวัง รวมทั้งตัวเขาเองด้วย หากไม่เป็นเพราะเขาติดพันการรบที่ชายแดน หากแม้นว่ากลับมาเขาต้องขอสมพระราชทานสมรสกับนางแน่นอน  แต่ตอนนี้ต้องรอให้นางถอนหมั้นกับอีกฝ่ายก่อน  เขาเองก็ต้องให้เวลานางเช่นกัน